Bill Drummond was in Berlijn. En ik mocht erbij zijn!

Bill wie ?

(foto: internet)

Billl Drummond van de KLF! (aha aha)

Dat is niemand minder dan de helft  van The KLF. Ja, dat redelijk fantastisch groepje uit delate jaren ’80. Voorlopers op vele vlakken.

Totaal niet akkoord met het wel en wee van de platenindustrie. Brachten naar verluidt ooit eens een dood schaap naar één of andere Britse awards. Of zetten zomaar eventjes 1 miljoen pond in brand. Want geld, daar ging het niet om.

Hun succes kwam snel en onverwacht. Ze scoorden een nummer 1 hit in niet minder dan 18 landen.

Bill haalde ook een andere Top 100. Hij stond in 1993 op nr. 1 in Select’s lijstje 100 coolest people in pop. Geweldig toch. Virgin Media vond hem goed genoeg om hem in hun top tien van”Most Eccentric Musicians” te plaatsen en in freakytrigger.com staat hij in de top 5  “most intelligent person in pop“. Hij heeft gewerkt met de meest fantastische muzikanten, heeft een geweldige soloplaat gemaakt, een paar goeie boeken op zijn naam staan heeft energie voor 10 en plannen voor 20.  Dat is meer dan u en ik (waarschijnlijk) kunnen zeggen.

Je zou een boek over de man kunnen schrijven, maar dat doe ik uiteraard niet. Hij kan dat trouwens zeer goed zelf en je kan op internet genoeg informatie rond hem vinden. Doen, echt waar!Ik ben uitgenodigd samen met o.a. de leden van het Berlin Pop Choir en diverse andere koren in Berlijn om deel te nemen aan het Berlijnse luik van The17.

Dit is onze missie:

Naar slechte gewoonte verschijn ik te laat en totaal opgefokt op de afspraak aan de Neue Nationalgalerij waar we met 100 mensen een kring gaan maken rond de Potzdammerplatz. Ben nog net op tijd om Bill’s briefing mee te maken. Ik zie een man in een lange ouwe lederen jas.

Bill Drummond in Berlin. March 2013. Foto: site Berlin Pop Choir.

Een vijftiger. Gedreven, enorm gedreven. Ik herken de drive van een hyperactieveling. Hij zal ons persoonlijk begeleiden en van elk van ons een foto nemen. Hij kijkt recht in mijn zonnebebrilde ogen terwijl had mij een handdruk geeft. Een zeldzaamheid tegenwoordig.

Om de 50 meter plaatst Bill persoonlijk een koorlid worden gezet. Mijn plaats is in het zonnetje aan het fantastische “Gedenkmal” voor holocaustslachtoffers. Het is prachtig weer maar bitter koud voor een lentedag. Ik erger me blauw aan het gebrek aan respect en de grote onwetendheid van sommige toeristen. Ik maak ook kennis met mijn -tot nu toe onbekende- medekoorleden die effectief 50 meter van me verwijderd staan maar op de één of andere manier zijn we toch met elkaar verbonden.

Na een half uur komt er iemand op de fiets langs.

Een geweldige sympathieke jongen, met een fiets en een immense tas vol thee, ingehuurd door de productie. Hij heeft de beste chai die ik ooit in mijn leven heb geproefd. De thee is heet maar meteen afgekoeld. Het vriest dat het kraakt en deze thee is meer dan een bakje troost. Bedoeling is dus dat er een WEE-HO kreet begint aan de Neue National Galerie en dat elk koorlid deze kreet overneemt zodat er een cirkel van geluiden in de stad zal ontstaan.

Het geheel wordt gefilmd want er wordt tegelijkertijd een film rond Bill gedraaid die waarschijnlijk eind dit jaar zal uitkomen.

Helaas loopt er iets fout en geraakt de kreet niet tot bij ons. Dat was een domper op de feestvreugde maar de reactie van Bill na de performance maakte veel goed. Het is ook heel bizar want de kreet vertrok wel degelijk aan de Neue Nationalgalerie en kwam daar ook weer aan, dus leek er voor de productie eigenlijk niks aan de hand. Het zijn risico’s als je met zovelen rond 1 project werkt. En het zal ’s anderendaags worden rechtgezet.

Het neemt niet weg dat ik apetrots ben op mijn gesigneerd exemplaar van “Ragworts” 🙂

(“Ragworts” by Bill Drummond.Penkiln Burn Book Eigtheen 2012. First edition of one thousand copies.)

Op 28 april 2013, op zijn 60ste verjaardag, heft Bill officieel The 17 op. WEE-HO!