A Day with Frederick the Great aka Old Fritz

Afbeelding

Living in Berlin city centre can be so comfy and so nice-especially with this exceptional sunny winter-that I rarely leave my huge comfort zone.

Last week, I made an exception so I took my daughter on a daytrip to Potsdam, bus tour included.

We dressed up as tourists (camera on the belly, map of the city in one hand and a vegan currywurst in the other) and took the S-Bahn to Potsdam Hauptbahnhof. It takes about 45 minutes from Haeckescher Markt.

Potsdam is now the capital of Brandenburg, it’s a relatively small city (158 000 inhabitants) but the historical importance of this place is enormous.

If you are interested in Cold War history (like I am) you go completely nuts.

I personally find this city particularly interesting because of the fact that it was until 1989 an Eastern German town, with lots of typical DDR buildings still standing. Their ugliness against the glamour of the Prussian baroque is extremely interesting.

Anyway, we take a green bus tour that will lead us to a couple of interesting sites.

First stop is the Glinieckerbridge. Incredibly beautiful. It’s connects Potsdam with Berlin and was until 1989 a point of (often spectacular) exchange for secret agents of the East and the West who had been taken prisoner.

The bus takes us then to the Cecilienhof Palace; build in Tudor style from 1914 to 1917 for Crown Prince William and his wife Cecilie von Mecklenburg-Schwerin. It is the last construction of a castle of the Hohenzollern dynasty.

Cecilienhof

This castle is today an historic memorial because of the Potsdam Conference of 1945. Churchill, Truman and Stalin wrote world history here.

Afbeelding2014-03-14 12.52.02

On our way to the Sanssouci palace, we admire the Russian colony called Alexandrowka. It is fantastic: it was a gift from Frederick William III to the Russian Czar Alexander who was a close friend. The entire area of green spaces, orchards and wooden houses is part of UNESCO World Cultural Heritage.

But the biggest World Heritage Site in Germany is the complex of parks and palaces of Sanssouci.

Afbeelding

The famous mini Versailles, the actual Sans Souci Palace, was the home of Frederick the Great, the great and ruthless Prussian leader but also a musician and a friend of Voltaire He wanted to be buried like a philosopher but he had to wait until 1991, on the 205th anniversary of his death and in a controversial ceremony, to see his final wish granted.

2014-03-14 13.29.43It’s a beautiful small grave. And 11 other graves just near him: the graves of his beloved Italian greyhounds.

Frederick the Great had a terraced garden designed in 1744 so they could cultivate plums, figs and wine. But as the view was so lovely, he decided to make a large and pompous summer residence above the terrace. He actually never stayed there while he preferred the smaller Sans Souci castle. Our guide emphasised the fact that Fritz used to dump his guests here, so that he could be alone and quiet in Sanssouci.

Our last stop is city centre of Potsdam, which is a little too clean for our taste. So after a stroll through the baroque houses of the Brandenburger Strasse and the Dutch quarter, we decided it was time to go back to fuzzy Berlin. On our way to the station, we enjoyed the mixture of DDR architecture and the perfectly renewed historical buildings.

AfbeeldingAfbeelding

2014-03-14 15.50.41 2014-03-14 15.50.15 2014-03-14 15.47.50

All photos (except for the historical ones) taken by Nathalie Dewalhens or Louise Vangilbergen.

Een doodgewone zondag op de rommelmarkt

Het Bodemuseum tijdens Het Feest van het Licht

Het Bodemuseum tijdens Het Feest van het Licht

Eén van mijn favoriete rommelmarkten in Berlijn is die aan het Bodemuseum. Elke zaterdag en zondag proberen hier (winter én zomer) allerhande lui hun waren aan de man of vrouw te brengen. Officieel is het een boekenmarkt. De meeste boeken kosten 1 Euro. Ik heb er al pareltjes gevonden.  Zoals obscure DDR platen met geweldig lelijke hoezen. Het snuisteren is vaak nog leuker dan het kopen zelf.  Vorig weekend heb ik wel heel erg zot gedaan: ik heb namelijk 8 (acht) Euro uitgegeven.

Een mooie ruil, zie zelf maar wat die luttele euro’s me hebben opgebracht:

Afbeelding

Een heruitgave uit 1950 van de twee brievenboeken van Rainer Maria Rilke in excellente staat (auf Deutsch, naturlich!, al staan er ook heel veel Franse brieven o.a. aan Rodin in)

Een  gebonden  versie van Margaret AtwoodsThe Year of the Flood” uit 2009 .

Een plaat van de Beatles: ”Beatles Greatest”,  Nederlandse persing

Zo’n dingen maken me immens gelukkig.  Want een kamer zonder boeken is als een lichaam zonder ziel zei er ooit iemand. Over muziek kan men overigens hetzelfde zeggen.

Wat  me minder gelukkig maakt is het gesprek dat ik heb gehad met de platenverkoper.

Wat leuk is aan deze Beatlesplaat, is dat de tekst in het Nederlands is, het is nl. een Nederlandse persing.” zeg ik hem, terwijl de hond onder de platenbakken kijkt om te zien of er nog iets te bikken valt.

Echt, oh, dat had ik nog geeneens gezien! Bent u een Nederlandse dan?”

Neen hoor, dat ben ik niet, ik ben een Belgische.”

Oh ik zie.” Even stilte en dan komt het:

Wat zijn er toch veel extreem rechtse mensen in België!”

Qué?

Wablieft? Waarom zegt u dat, hoezo??”

Kijk, ik krijg hier elke week weer Belgen aan mijn kraam die vragen naar oorlogsmemorabilia. Naar oude nazi geschriften en zo.  Dat hou je toch niet mogelijk!! Hebben ze dan helemaal niks geleerd uit de geschiedenis?”

Ik weet natuurlijk dat dat soort volk bestaat. Ik negeer het vaak, verberg deze kennis in een kamer van mijn brein die eigenlijk al overvol is. De verhalen van mijn grootouders én ouders over “Den Duits” ben ik nog lang niet vergeten. Ik weet nog uit de eerste hand wat oorlog kan aanrichten.

Bovendien ben ik nog onder de indruk van Der Kriegerin, een Duitse film die ik deze week heb gezien over Duitse neo-nazis . De film is niet zonder fouten maar drukt je wel met je op de feiten.

En ze zijn duidelijk niet alleen in Duitsland. Het gespuis zit overal.

Ik leg hem uit dat er bij de laatste verkiezingen in België in 2010 “slechts” 7,8 % procent van de Vlamingen op het Vlaams Belang hebben gestemd en een luttele 0,5 %  procent van de Walen op het Front National. Beide naar mijn weten de enige extreem rechtse partijen van België. Onze buurlanden (met uitzondering van Duitsland) doen het veel slechter. Zie bijvoorbeeld deze kaart overgenomen uit Le Monde Diplomatique van maart 2014.

Afbeelding

Ik betwijfel of  alle stemmers op deze partijen ook echt extreem rechtse zakken zijn. Ik hoop dat het proteststemmen zijn. Laat mij hopen.

Ikzelf ben telg uit een Waals en uit een Vlaams geslacht. Ik ben ook tweetalig opgevoed. Spreek Frans met mijn zus en Nederlands met mijn broer. Heb 9 jaar in Frankrijk gewoond maar heb eigenlijk voornamelijk Vlaamse vrienden. Belgischer maak je ze niet meer. Of misschien wel: mijn zoon spreekt ondertussen de 3 landstalen en zijn zus volgt met rasse schreden.

Ik leg de verkoper uit dat zulke rommelmarkten misschien ook zulk soort volk aantrekken. Niet zelden zie je immers heelder oorlogsmemorabilia uitgestald of hele foute boeken, of bepaalde militaire prullen die immens populair zijn bij dat soort mensen. Openbaarheid van fascistische symbolen is in Duitsland verboden en zal je dus nooit vinden maar er gebeurt heel veel, in de woorden van mijn verkoper, “onder de tafel”.

Totaal verbijsterd ben ik. Ik wil helemaal niet behoren tot een volk dat bekend staat om zijn totaal verwerpelijke denkbeelden! Over het algemeen zijn Belgen net overal zo’n graag geziene gasten. Omdat ze eenvoudig zijn, bescheiden, open en gastvrij. Daar wil ik me mee vereenzelvigen!  Ik ben niet beschaamd om Belg te zijn, verre van, maar ik ben er ook niet bepaald fier op. Ik voel me een wereldburger. We zijn binnenkort met 10 miljard en delen voorlopig slechts 1 planeet die we dan nog met tal van andere niet menselijke dieren moeten delen. We kunnen maar beter goed met elkaar opschieten. Of tenminste goeie afspraken maken. Ik Het belang van onderwijs en opvoeding kan niet genoeg benadrukt worden, en met onderwijs bedoel ik niet zozeer het klassieke onderwijs , daartegen heb ik hier maar ook hier al zwaar gefulmineerd, maar een moderne opvoeding en dito onderwijs gebaseerd op vrije wil, op openheid, op interesses kortom op GOESTING. En bitte, zorg nu eens eindelijk voor dat basisinkomen voor iedereen, zodat niemand nog met de vinger gewezen kan worden. Maar ik wijk af.

Ik tik de verkoper op de arm: “oh denk maar niet dat alle Belgen zo zijn hoor, de meesten van ons, zijn gastvrij, vriendelijk en lief. “

Hij denkt weer even na.

Da’s waar, dat heb ik in België op vakantie ook ervaren.”

Oef. Zo hoort het.

charlier3

Bron: RBB museum.
J. Charlier, Multiple timbre-poste, 49 x 39 cm, Zeefdruk op papier, collectie van de Nationale Bank van België, Inv. nr. A001669, 2000. – Een ander duidelijk voorbeeld van het Belgicisme in het werk van Charlier; een postzegel met de personificatie van België wordt voorgesteld met de symbolen van haar drie gewesten: de leeuw, de iris en de haan