La Baraque.Théatre Dromesco. (Foto: website).

Eén van mijn mooiste theaterherinneringen  La Baraque, een samenwerking van Igor en Lily van het Théatre Dromesko uit Frankrijk en het theater van de gebroeders Forman (dé gebroeders Forman) uit Praag. Wat meteen ook de Slavische ziel van het stuk verklaart. Het was ergens in de jaren negentig van de vorige eeuw. We woonden toen nog in Tervuren bij Brussel en hadden afgesproken met onze prachtige Lierse vrienden in een “barak” aan het Jubelpark.

Als bijna complete theaterleek was La Baraque voor mij (en ik denk hier ook voor mijn vrienden te spreken) een openbaring.

Zó leuk kan theater immers zijn, zo veelzijdig, zo poëtisch ! En dit zonder arty farty hulpstukken laat staan bloed of naakt op de scène.  Neem gewoon een ouwe houten barak, een aantal tafels waar de toeschouwers aan plaatsnemen, warm de huisgemaakte borscht op en hou de wijn op temperatuur. Even shaken die mix en dan begint het spektakel. Er wordt geacteerd, gemusiceerd, de poppen gaan letterlijk aan het dansen, de glazen blijven vol en het geluk in de zaal is bijna fysiek tastbaar.

Ik word weer helemaal warm vanbinnen als is eraan terugdenk.

En laat ik nu onlangs hetzelfde gevoel terug hebben ervaren!

Maerchenhuette-aussen-Ausschnitt_Foto-Heinrich-Hermes

Ditmaal in Berlijn, in de Märchenhütte, (Sprookjeshut) hartje stad net tegenover het Bode-Museum, aan de oever van de Spree.

Die Märchenhütte

Twee 200 jaar oude Poolse hutten werden op het dak van een Berlijnse bunker herbouwd. Hoe dat in zijn werk ging, kan je hier zien.

Geen wijn en soep deze keer, maar glühwein, warme chocolademelk en appeltaart.

Het is een Sprookjeshut. En een namiddagvoorstelling. Voor kinderen. Juist ja, maar waarom zijn er dan zo weinig kinderen in de zaal euh hut ? De glûhwijn warmt mijn hart en mijn handen. Het is winter in Berlijn, nog geen vier uur in de namiddag en al donker. En het is pokkekoud. Zoals het hoort.

De sprookjes die vandaag worden gebracht zijn Rapunzel en De Gelaarsde Kat. Het zijn Grimm sprookjes en die zijn inderdaad vaak grimmig. Daarom zijn er ook zoveel volwassenen aanwezig, denk ik. Sprookjes werden oorspronkelijk immers niet enkel voor kinderen geschreven. Ik vind dat logisch. Vaak zijn de verhalen hard en tragisch.Twee acteurs van wie het spelplezier duidelijk afstraalt, volstaan om de zaal euh…hut aan het lachen te brengen. Het decor is minimaal. Maar het effect maximaal. Vooral De Gelaarsde Kater is een knaller. Mijn zoon van negen vindt het prachtig ( zelfs al is de heks in Rapunzel “echt wel heel eng hoor mama”).

Wat ook zo leuk is, is dat het team ook sprookjes brengt die uitsluitend voor volwassenen zijn bedoeld. Ze zijn meestal erotisch getint of hebben een hoog horror gehalte. Of misschien is het wel een combinatie van die 2 :-). Zodra mijn Duits een beetje beter is, ga ik er naartoe en breng ik zeker verslag uit.

Kinder-in-der-Maerchenhuette_Foto-Bernd-Schoenberger

De ‘Maerchenhutte’ is een winterproductie van Hexenkessel Hoftheater. Eind februari gaan de hutten onherroepelijk dicht. Maar niet getreurd, dezelfde bende ongeregeld speelt vanaf mei in het Amphitheater. Ook dat wordt ter plaatse gebouwd. Hoe dit dan weer gebeurt, kan je hier zien. Ideaal als je in de zomer Berlijn bezoekt, want er wordt tot eind september gespeeld.

Kaarten voor de Maerchenhutte kan je alvast hier bestellen, wees er snel bij, het is heel snel uitverkocht.

Oh en ook dit nog: in Berlijn is het heel moeilijk om honger en dorst te lijden en dus kan je je hongerige mens in je bevredigen in de wel zeer gezellige der “Pizzeria Rifugio di Napoli” net naast de hut. Ook hier best even reserveren.

Foto: Bernd Schönberger

Alle info vind je op hun website.